خط اتصال در پیانو

خط اتصال در پیانو به معنای اجرای متصل نتهاست. در این مورد هر کلاویه باید همزمان با پایین رفتن کلاویه بعدی رها شود. با رعایت این شیوه صدای نتها کاملا وصل به گوش می رسد. حال آنکه اگر کلاویه قبلی را زودتر از لحظه پایین رفتن کلاویه بعدی رها کنیم، بین صدای نتها اندکی سکوت ایجاد می گردد. طبیعی است که در صورت عدم حضور این خط، نباید صداها متصل و پیوسته شنیده شوند. البته دورانی که قطعه به آن تعلق دارد، جمله بندی و بسیاری از عوامل دیگر در نواختن متصل یا غیر متصل نتها نقش بسزایی دارد. اما در نهایت  تفسیر و ادراک نوازنده در این زمینه تعیین کننده است.

در مثال بالا نتهایی که با خط اتصال به هم وصل نشده اند باید جدا از هم اجرا شده و صدای آنها به هم متصل نشود. مانند: نت ر و می در میزان اول، نت فا در پایان میزان اول با نت سل در میزان بعدی، نت می در میزان دوم با نت ر، نت می در میزان سوم با نت فا، نت فا در میزان سوم با نت سل در میزان بعد، نت سل در میزان آخر با نت فا و بالاخره نت می در میزان آخر با نت ر.

خط اتصال در سازهای بادی و آواز

خط اتصال در سازهای بادی و آواز به معنی اجرای مجموعه نت های متصل با خط اتصال با یک نفس است. در نتیجه نفس گیری در زمان حضور خط اتصال کاملا اشتباه بوده و باعث قطعی صدای پیوسته نتها می شود. البته گاهی یک علامت کاما بین نتهای متصل به هم گذاشته میشود که اشاره به نفس گیری بسیار کوتاه دارد و معمولا هنگامی از آن استفاده می شود که اجرای با یک نفس سخت باشد.

در نمونه بالا در میزان اول نت دو با ر  و می با فا و در میزان دوم نت های سل و فا و می باید با یک نفس اجرا شوند. از آخرین نت میزان دوم تا دومین نت میزان آخر هم با یک نفس اجرا می شوند، که البته در پایان میزان سوم به علت وجود علامت کاما میتوان به سرعت نفس کوچکی گرفت. نت می و ر در میزان آخر نیز بدون نفس گیری اجرا می شوند.

خط اتصال در سازهای زهی آرشه ای

اما خط اتصال در سازهای زهی آرشه ای، به جهت آرشه کشی ارتباط دارد. نتهای متصل با خط اتصال می بایست با یک آرشه اجرا شود. با قطع خط اتصال جهت آرشه کشی تغییر می کند.

آرشه کشی نمونه بالا به شکل زیر انجام می شود: